Afscheid van Australie

Lieve allemaal,

Ons laatste blog is alweer even geleden. In de tussentijd hebben we ontzettend veel leuke dingen gedaan en mooie dingen gezien waarover we jullie natuurlijk alles gaan vertellen.

In ons laatste blog zijn we gebleven bij de Whitsundays. We hebben die vrijdag eerst een dagtrip gedaan naar het inner reef (binnenrif) van het Great Barrier Reef, maar toen we opstonden werden we verrast door stromende regen. Dit mocht de pret echter niet derven, de sfeer was goed en we zijn met een groep van zo’n 20 man in een rafting boot op weg naar de eerste duikplek gegaan. Na 10 minuten was de bewolking rondom de eilandjes opgeklaard en konden we genieten van een trip op een van de snelste bootjes van de Whitsundays (heel veel gehobbel dus). Voordat we mochten snorkelen moesten we eerst een wetsuit aan die heel je lichaam bedekt, dit moet vanwege de box jellyfish (dodelijke kwal) die gedurende deze tijd nog wel eens in de zee te vinden is. Na een korte snorkelinstructie mochten we het water in op zoek naar mooie visjes en rif. Nu wisten we niet precies waar we moesten zoeken, dus het duurde even voordat we de mooiste plekjes gevonden hadden. Bij de tweede snorkel ging dit wat beter, bovendien zaten daar ontzettend veel vissen. Onderweg zgen we vanuit de boot gigantische zeeschildpadden en de prachtige eilandjes. Toen zijn we ook naar Hill Inlet gevaren om de swirling sands te bewonderen. De swirling sands zie je zo’n beetje op alle ansichtkaarten van de Whitsundays. Op Hill Inlet en Whitehaven beach hebben we ontzettend genoten van het mooie uitzicht en dus ook weer belachelijk veel foto’s gemaakt. We hebben vooral genoten van de boottochtjes, met wind in je haren en opspattend water kijken naar de Whitsunday Islands en voor het eerst kennis maken met het Great Barrier Reef.

We hadden natuurlijk nog lang niet genoeg van het Great Barrier Reef, dus gelukkig stond de volgende dag het outer reef op het programma. Dit keer gingen we met een luxe cruiseboot de open zee op omdat het buitenrif zo’n 2,5 uur van het vasteland is. We kwamen aan op een platform bij Knuckle Reef waar we meteen onze snorkelspullen aantrokken en het water indoken. Het was best een verschil met de vorige dagtrip omdat je veel dichter op het rif zwom en het rif veel gekleurder was. De eerste dagtrip vonden we al geweldig, maar dit keer was het rif echt bijzonder mooi en we waren dan ook zo verdiept in het snorkelen dat we bijna onze introductieduik misten. Gelukkig waren we net op tijd en toen werden we opgetuigd voor het echte werk. We kregen gewichten om en een grote zuurstoftank op onze rug met allerlei snoertjes en meters. Vervolgens moesten we oefenen met het onderwater ademen en toen mochten we het water in. Het lastige met duiken is dat je je oren constant moet ‘ploppen’ en dit lukte Floor in eerste instantie niet. Heel even dachten we dat de duik niet zou gaan lukken, maar gelukkig lukte het ‘ploppen’ na een tijdje wel en konden we tot zo’n 6-8 meter diep duiken . Onderweg heeft Floor een vis (Maori Wrasse) geaaid en hebben we verder genoten van het rif, de visjes en het duiken zelf. Het duiken was een geweldige ervaring, we wisten niet wat we moesten verwachten en daardoor waren we in het begin een beetje gedesorienteerd en kwamen we nog niet echt vooruit. Uiteindelijk wen je aan het gevoel van dieper onder water zijn en ging alles veel makkelijker. We zouden het zo weer doen. Diep onder de indruk van dit fantastische rif hebben we na het duiken zo snel mogelijk geluncht zodat we de rest van de middag door konden brengen met snorkelen. De tijd vloog toen echt voorbij omdat we allebei aan het wegdromen waren bij het rif en alle vissen. Overigens hebben we de trips vastgelegd met een gehuurde onderwatercamera, wat fantastische foto’s met zich meebracht (natuurlijk voegen we er een aantal bij).

Zondag hebben we genoten van het lekkere weer, waar we overigens echt geluk mee hebben gehad aangezien het momenteel regenseizoen is. ’s Avonds zijn we lekker uit eten geweest en hebben we genoten van een heerlijke avond uit! Die avond was zo succesvol en gezellig (en laat) dat het een gigantische kater heeft opgeleverd voor de volgende dag. Uiteindelijk moesten we maandag toch ons bed uit om alle spulletjes weer in te pakken, want de volgende dag moesten we helaas de Whitsundays verlaten.

Dinsdag hebben we eerst nog een laatste keer van ons appartement genoten met een gigantisch uitgebreid ontbijt (pannenkoeken, scrambled egg, bacon, fruit, sap etc.) en daarna hebben we afscheid genomen van ons heerlijke plekje. In de auto zijn we eerst nog langs Bowen gereden om de Big Mango te spotten (Floor houdt van mango). Daarna hebben we in de regen flink doorgereden naar Rockhampton. Hier hebben we ’s avonds eerst diverse lookouts gedaan op Mt Archer en daarna hebben we in het donker een slaapplekje gezocht om vervolgens nog eens Sizzler (de saladebar) te bezoeken.

De volgende ochtend moesten we natuurlijk weer even shoppen in het fijne shoppingmall van Rockhampton. Hier heeft Floor dan ook een nieuwe set labello’s gekocht en ‘een paar’ seizoenen series. Een erg geslaagde shopdag dus! Vervolgens zijn we snel de auto ingestapt, want we hadden een hele lange rijdag voor de boeg. We kwamen dan ook vrij laat aan in Brisbane, een beetje gaar van de 700 km die we gereden hadden, maar het hotel maakte dit helemaal goed. Wel stond ons een hele zware taak te wachten, we moesten namelijk ons trouwe autootje inleveren. Ons autootje heeft ons zo’n 7000 kilometer door Australie geloodsd en hij heeft het gelukkig nooit helemaal begeven ondanks dat hij met zo’n 30 km/uur een heuvel op ging en vaak moeilijk startte. We missen hem in elk geval en hij heeft ons een onvergetelijke roadtrip door Australie opgeleverd.

De volgende dag was Australia Day (een nationale feestdag), maar helaas zagen we die ochtend op het nieuws dat de buitenwijken van Brisbane getroffen waren door overstromingen en dat daardoor de festiviteiten geannuleerd waren. Jammer, maar dit liet ons wel tijd over om Brisbane te zien en hier waren we blij mee want het is een heel leuke stad. Brisbane ligt rondom een rivier, wat mooie uitzichten oplevert. Ook heeft het bizar genoeg een strand midden in de stad en het winkelgedeelte zag er erg veelbelovend uit. Het klimaat was echter wel zo vochtig dat we in no time doorweekt waren, dus na de bezichtigingen hebben we een duik genomen in het zwembad van het hotel om daarna op te warmen in de jacuzzi. Helemaal niet zo verkeerd! ’s Avonds zijn we uit eten geweest in een leuke wijk buiten het centrum en daarna zijn we naar de bioscoop geweest.
Die vrijdag zijn we naar het Lone Pine Koala Sanctuary geweest, waar ze zo’n 130 koala’s hebben. Hier hebben we kangaroes geknuffeld en natuurlijk konden we het niet laten om een koala te knuffelen. Hier kregen we in vergelijking tot Australia Zoo iets meer tijd met de koala en dit was dan ook een topervaring (ook al was het voor Floor de tweede keer). Die middag hebben we heerlijk geshopt in het centrum van Brisbane en ’s avonds hebben we gezwoegd om alles in onze koffers te krijgen voor de vlucht naar Alice Springs.

Zaterdag werden we om 6 uur naar het vliegveld gereden, waar we erachter kwamen dat onze koffers binnen het maximale gewicht zaten, hoera! De vlucht duurde 3 uur, we vertrokken in de stromende regen en er werd een leuke film gedraaid, dus de tijd vloog voorbij. Onderweg konden we het rode centrum van Australie zien (het zand is hier hartstikke rood) en begonnen de wolken al snel weg te trekken. Toen we aankwamen waren we erg blij met de droge lucht na het vochtige Queensland en het heerlijke weer. Aangekomen bij onze backpackers zijn we eerst het centrum in gelopen om onze tour te bevestigen en boodschappen te doen (waar Floor haar dvd collectie nog even heeft aangevuld). Daar zagen we voor het eerst de vele aboriginals die in Alice Springs rondlopen. Hierdoor is het ’s avonds minder veilig en daarom hebben we lekker bij onze backpackers gezwommen, gegeten en de tas gepakt voor de driedaagse tour.

Zondagochtend werden we om 6 uur opgehaald en zijn we met een groep van 16 man naar Uluru gereden. In de groep zat ook Bernd, een jongen uit Nederland die we de vorige avond hadden ontmoet en hiermee zijn we de hele verdere trip opgetrokken. De reis naar Uluru was een behoorlijk lange busreis en we kwamen daar in de middag aan. We kregen eerst een korte tour van onze reisleider, waarin we veel over de spirituele betekenis van deze monoliet te weten kwamen. Daarna heeft de helft van de groep besloten om de hele base walk (wandeling rondom Uluru van ongeveer 10 km) te doen, hier zaten wij natuurlijk bij. De andere helft deed een kortere wandeling. Doorgewinterde wandelaars die we zijn kwamen wij ondanks de brandende hitte (37 graden en bijna geen wolkje aan de lucht) als eerste aan bij de bus. Onderweg hebben we kunnen genieten van alle mooie kanten van Uluru en ’s avonds hebbben we Uluru bij zonsondergang bewonderd. In het donker zijn we naar onze kampeerplek gereden, waar we een swag kregen (een soort uitrolbaar matje/slaapzak van canvas). Het idee is dat je deze in het zand legt, gaat liggen en in slaap kunt vallen onder de sterrenhemel, waar de melkweg zichtbaar was.

De volgende ochtend stonden we om half 5 op om de zonsopgang bij Uluru te zien. Ook dit was weer erg bijzonder en het was gezellig om met de groep te ontbijten bij zoiets moois. Vervolgens zijn we naar Kata Tjuta gegaan, hier moesten we voor 11 uur zijn, omdat daarna de vallei der winden gesloten wordt vanwege de extreme warmte, het was die dag 42 graden. Hier hebben we weer gewandeld, zo’n 8 kilometer deze keer en onderweg nog een wilde kangoeroe gezien. We vallen misschien een beetje in herhaling, maar ook Kata Tjuta is werkelijk prachtig. Waar Uluru 1 grote rots is, bestaat Kata Tjuta uit meerdere rotsen en daar hebben we tussendoor gewandeld (en geklommen).
Op de weg naar de camping mochten we eerst afkoelen in een heerlijk zwembadje en daarna zijn we langs Mount Connor en Lake Amadeus gereden. Hier was het zand zo heet dat de zolen van Diedes schoenen spontaan loslieten, zodat ze de rest van de reis op dichtgetapete schoenen heeft gelopen (lang leve ducktape). Toen moest er nog hout verzameld worden om het avondeten op te koken. Geen bijltje of iets, maar gewoon met je blote handen dode boompjes omtrekken. Dit ging ons in het begin een beetje lastig af, maar uiteindelijk hadden we een trucje en hebben we toch nog 3 bomen omgemaaid! Zwart en smerig van het bomen omver trekken hebben we eenmaal op de camping aangekomen met zijn allen een vuur gemaakt en avondeten gekookt. Iedereen was behoorlijk moe van de lange dag en na de medeling dat we de volgende dag om half 4 op zouden staan, ging iedereen vrij snel slapen.

Dinsdag zijn we zoals beloofd vroeg opgestaan om naar Kings Canyon te rijden en daar een grote klim te maken zodat we de zonsopkomst vanaf de Canyon konden zien. Nadat de zon op was zijn we met de groep door de Canyon gelopen en kregen we ondertussen verhalen van onze gids te horen. Deze wandeling was uiteindelijk nog best zwaar omdat we veel geklommen hadden en op de terugweg sliep de hele groep dan ook als een roosje. Voordat we terug waren in Alice Springs zijn we eerst nog gestopt bij de kamelen boederij, waar we met Bernd een ritje op een kameel hebben gemaakt. Dit was vooral erg komisch omdat de kameel ging rennen en we moeite hadden in het zadel te blijven. In Alice Springs aangekomen hebben we afscheid genomen van Bernd en hebben we ’s avonds met de groep gegeten in een pub. Een goede afsluiter van weer een geweldig avontuur.

Dan zijn we bij vandaag aangekomen. Vannacht hebben we natuurlijk heerlijk geslapen na alle korte nachtjes en vanochtend moesten de koffers weer gepakt worden. Gelukkig kwam onze airport transfer om 11 uur en konden we nog even genieten van het heerlijke klimaat en zonnetje in de woestijn. De vlucht naar Adelaide was maar 2 uur en die zijn we prima doorgekomen. Aangekomen in Adelaide kwamen we twee meiden van onze tour tegen en die hebben ons een lift naar het backpackers gegeven. Nu zitten we in ons hostel het blog te schrijven en is het buiten iets kouder dan we gewend zijn: zo’n 25 graden (dat gaat dus nog wennen worden in Nederland..). Morgen breekt ons laatste echte dagje in Australie aan en dan gaan we op ons gemakje Adelaide verkennen. Daarna is het toch echt tijd om weer richting huis te gaan, maar staat ons wel nog 3 dagen Hong Kong te wachten. Het zal heel vreemd zijn om Australie te verlaten, we hebben hier ontzettend veel meegemaakt en veel goede herinneringen opgedaan. Maar natuurlijk zijn we allebei ook blij om jullie straks weer te zien!

Tot heel snel (iets te snel misschien..;)) en heel veel liefs!

Oja: aangezien we zo belachelijk veel foto’s hebben gaan we die morgen nog even uitzoeken en erbij zetten, die volgen nog dus