Eerste week in 2012

Goeiesavonds,

Hier weer een blog update vanuit de McDonald’s, ondertussen onze vaste internet stek. Inmiddels is er alweer bijna een week voorbij, wat we zelf moeilijk te geloven vinden. Het is een cliche, maar de tijd vliegt echt als je het zo naar je zin hebt.

We hebben ons laatste blog gepost op nieuwjaarsdag en we zijn 2 januari Sydney in gegaan om de stad te verkennen. Die dag stonden het centrum en de Darling Harbour op het programma. Het centrum van Sydney vonden we allebei niet erg interessant (we zijn toch meer voor Melbourne..) maar de Sydney Tower (het hoogste gebouw in Sydney) was erg leuk en gaf een mooi uitzicht over de stad. Darling Harbour was erg toeristisch, dus we waren blij toen we op het pondje naar Manly Beach zaten. De pondjes in Sydney zijn enorm en het leukste openbaar vervoer wat er is. Rustig kabbelend op zee hebben we van het zonnetje en briesje genoten (het was die dag 40 graden) en hebben we een top uitzicht gehad op het prachtige Opera House en de Harbour Bridge. Manly krioelde van de toeristen, er was geen vrij plekje op het strand te bekennen, dus die avond hebben we besloten bij te komen in de bioscoop in Campbelltown met de toepasselijke film New Year’s Eve.

De volgende dag was alweer onze laatste Sydney-dag en toen zijn we naar the Rocks (het oude centrum), de Botanical Gardens en Circular Quay geweest. Ook die dag was het zomers warm in Sydney en waren we op zijn minst verrast toen we alle hardlopende mensen in de Botanical Gardens zagen langskomen. De Gardens gaven weer mooi uitzicht op het Opera House en de Harbour Bridge die we ook nog van dichtbij hebben bekeken. We hebben deze dag afgesloten met shoppen ondanks de blaren op onze voeten en de hitte en ’s avonds hebben ons vast voorbereid op het vertrek uit Campbelltown.

4 Januari zijn we al vroeg naar de Blue Mountains vertrokken waar we de Wentworth Falls, Echo Point, de Three Sisters, Katoomba Falls en Govett’s Leap hebben gezien.
Bij Scenic World, waar de Katoomba Falls zijn, heeft Diede een stiekem uitkijkpunt gevonden (niet op het gewone weggetje) waar ze vrolijk op de rots klom om foto’s te maken van de Three Sisters en de waterval. Enigszins verstard bleef ik achter, aangezien Diede op het randje van een rots stond vanwaar de grond mij iets te ver weg was (ik heb dus hoogtevrees). Het uitzicht was echter zo mooi dat ik het toch wel graag wilde zien en zo ben ik dus ook naar de rots gegaan. Met kriebelende tenen, bibberende benen en het angstzweet heb ik wel vrolijk weten te lachen op alle 100 foto’s dus ik heb mijzelf toch een beetje overwonnen deze vakantie. Daarbij moet ik wel zeggen dat ik me aan Diede vastklampte en dat zij ondertussen moeiteloos langs de randjes liep dus op de dapperheidsgraad valt het nog mee..
Helaas ben ik (Floor) die dag mijn camera kwijt geraakt, dus toen hebben we besloten om het nog een keer over te doen voor nieuwe foto’s (alles voor dit blog natuurlijk!;)). Ik had natuurlijk foto’s nodig om te bewijzen dat ik mijn angst heb overwonnen en zodoende ben ik twee keer die rots opgeweest!! Eigenlijk hebben we de Blue Mountains dus twee keer gezien op 1 dag en we waren dan ook erg blij die avond laat aan te komen in Hunter Valley.

Onze accommodatie in Hunter Valley was een zogeheten ‘pub motel’. Het was dan ook boven de pub (met een soort open balkon in de gang waardoor je de pub zag) en de kamers waren ontzettend heet, men lekker ruim. aar erg sfeervol: hoge plafonds, oude kasten, een deurklink die er zo’n beetje af valt, maar erg ruim en comfortabel.
Hunter Valley is de oudste wijnregio waar de wijngaard van de bekende Lindemans wijn bijvoorbeeld staat. De volgende middag stond dan ook een wijntour op het programma. We werden opgehaald door een busje met spraakzame chauffeur die onze groep langs meerdere wijnproeverijen heeft gebracht en een aantal kleine voedsel bedrijfjes van de Valley. Het wijnproeven was erg leuk en gezellig (en lekker!!) en het was heerlijk om een dagje niets zelf te hoeven organiseren.

De volgende dag hebben we Hunter Valley alweer verlaten en zijn we richting Grafton gegaan. Diede gaat hier verder over vertellen, ik ga nu mijn ijsje op eten..
Die dag was een behoorlijke heftige rijdag. Onderweg naar de bergen voor een ontzettend mooie waterval zagen we de donkere buien al hangen. Eenmaal beland in de bergen begon het ontzettend hard te regenen (denk aan een flinke regenstorm die we misschien zelfs in Nederland nauwelijks hebben), doordat het wegdek zo warm was ontstond er daarbij ook nog eens een flinke mistlaag. Eenmaal uit de regenstorm zaten we midden in de bergen met kronkelende smalle weggetjes zonder middenlijn of vangrail met loslopende koeien waar men 100 mag rijden. Daarnaast hadden we ook nog eens de twijfel of we het eerstkomende tankstation wel zouden halen (de laatste 300 km waren we namelijk geen tankstation tegengekomen). Al deze stress kwam echter niet aan bij Floor omdat ze of lag te slapen of totaal verdiept was in haar boek. Al met al een heel avontuur wat we weer overleefd hebben en de waterval was het meer dan waard.
Na de prachtige waterval zijn we doorgereden naar Grafton waar we weer in een pubaccommodatie zaten, dit keer een groot familiehotel met gigantisch veel kamers en gangetjes. Het leek hierdoor alsof er verder niemand in het hotel was, wat gecombineerd met het drukke tapijt a la ‘The Shining’ (zegt Floor) ietwat luguber was. Het was echter een goed hotel en ’s ochtends kwamen we er achter dat we toch niet de enigen waren.

Dan zijn we inmiddels alweer beland bij vandaag. Vanochtend zijn we vroeg op pad gegaan richting Queensland, de Australische staat met het warmste klimaat en de meest enge beesten . De eerste tussenstop was Byron Bay, een populair plekje onder de surfers en backpackers. Echter geen plek waar je fijn kan parkeren, al helemaal niet als je de vuurtoren wil bewonderen. Dus terwijl ik rondjes reed heeft Floor snel wat foto’s genomen en daarna hebben we ons snel uit de voeten gemaakt en zijn we vertrokken richting Nationaal Park Natural Bridge, onze eerste stop in Queensland. Dit was een klein en minder toeristisch park met een ontzettend mooi regenwoud en waterval die uitkwam in een grot met glimwormen. Na het park was het nog maar een uurtje richting de Gold Coast, waar we nu zijn. De Gold Coast is deel van Surfers Paradise en de golven zijn zo hoog en heftig dat je alleen toezicht van een lifeguard mag zwemmen. Ons backpackers hostel ligt 1 minuut van het strand af en daar hebben we dan ook meteen gebruik van gemaakt. We hebben ons natuurlijk netjes aan de regels gehouden en alleen maar onze voetjes onder gedompeld. De komende dagen staan in het teken van pretparken, strand en voor Floor eindelijk het kunnen knuffelen van een koala! (Dat mag alleen in Queensland).

Over deze avonturen horen jullie binnenkort meer!

Veel liefs van ons